Tradycja Kiełbasy Zabużańskiej Rzemieślniczej ma takie same korzenie jak Kiełbasy Kresowej.

Wszystko zaczęło się na Ukrainie w miejscowości Huta Oleska. Ludzie żyjąc w małych enklawach parali się wędliniarstwem na potrzeby własne i swoich sąsiadów. Czasem też sprzedawali swoje wyroby na targu w mieście. Składniki niezbędne do wyrobu Kiełbasy Zabużanskiej nie były aż tak bardzo kosztowne, dlatego też była ona powszechnie dostępna. W swojej książce pt. „Kuchnia Kresowa” Andrzej Fiedoruk podkreśla plebejski rodowód kuchni kresowej z jej charakterystycznymi smakami. Dzięki archaicznym formom technologii przygotowywania potraw kuchnia kresowa mogła przetrwać jako łącznik między starymi i nowymi czasy. W roku 1945 doszło do przesiedlenia Kresowiaków z Huty Oleskiej do Bukowicy w gminie Niegosławice oraz Żukowa w gminie Nowe Miasteczko. Wsie te dzieliły się na małe gospodarstwa rolne, z których każde hodowało trzodę chlewną i podobnie jak na Ukrainie wytwarzało wędliny zgodnie ze wschodnią tradycją, kulturą i wg tamtych receptur. Powodzeniem cieszyła się Kiełbasa Rzemieślnicza, którą wytwarzamy w sposób tradycyjny do dnia dzisiejszego.

Tradycja domowego wędliniarstwa na terenie Ziemi Lubuskiej kultywowana jest od pokoleń.

Kiełbasa Kresowa nadal uznawana jest za towar luksusowy. Cieszy się ogromnym powodzeniem i zyskuje coraz większy rozgłos wśród konsumentów województwa lubuskiego, którzy odnajdują w niej smaki z dawnych lat, smaki „kresów” skąd duża część Lubuszan się wywodzi.